Woning is kers op de taart voor Martje Wolters

Opstapcontract
Een opstapcontract is een tijdelijk huurcontract van twee jaar. Zoiets is bedoeld voor mensen die psychisch of sociaal kwetsbaar zijn. Voor hen is zelfstandig wonen soms lastig. In dit contract staan afspraken over de begeleiding door een zorginstelling. Ook Martje kreeg en krijgt begeleiding, één keer in de week, door Riwis. “Ik heb de diagnose autisme en ADD. Hierdoor is het in mijn hoofd chaotisch en kan ik me slecht focussen. Dan vergeet ik dingen. Ik maak dan de post open om er iets mee te gaan doen, maar dat vergeet ik dan weer.” Voordat Martje het opstapcontract kreeg, woonde ze begeleid bij Riwis. “Eindelijk had ik daar een begeleider die me begreep en naar me wilde luisteren. Ik ging daar erg vooruit. Op een gegeven moment zei mijn begeleider dat ik in aanmerking kwam om zelfstandig te gaan wonen met een opstapcontract. Ik was verbaasd, maar dezelfde week nog ben ik verhuisd.”

Martje worstelde heel wat jaren. “Ik wilde niet anders zijn, ik wilde niet dan anderen het zouden zien of merken. Ik schaamde me ervoor. Nu probeer ik te accepteren dat het nu eenmaal zo is en dat het niet erg is als ik ergens hulp bij nodig heb. Ik moet me niet druk maken om wat andere vinden of dat ik ergens buiten val.” Ze deed een opleiding tot helpende in de zorg en heeft werk gevonden. “In de kliniek waar ik destijds was opgenomen vertelden ze mij dat ik nooit een normaal leven zou kunnen leiden met een baan of sociaal leven. Daar ging ik niet mee akkoord! Ik besloot mijzelf ook geluk te gaan gunnen en mijn droom na te jagen, ook al zou dat heel moeilijk worden. En dat is mij, met een omweg toch gelukt. Ik ben opgegroeid met als belangrijkste les ‘opgeven is geen optie’. Dat zal ik ook nooit doen. Die opleiding kostte me wel vijf keer zoveel moeite dan iemand anders. Maar ik wilde zo graag werken met mensen met dementie, dat is mijn passie.”

Martje is vorig jaar ‘onderuit’ gegaan. “Nadat mijn werkgever failliet ging, viel ik om. Al de pijn van jaren die ik heb genegeerd, kwam volop naar boven. Ook heb ik een slaapstoornis. Met kleine stapjes ga ik nu vooruit.” Ze is op de goede weg. “Ik wil nuttig zijn. Mijn instelling is ‘hoezo kan ik het niet?!’. Dat heeft me veel gebracht. Zoals deze fijne woning, waar ik prettig woon met mijn vriend, kat en reuzekonijn. ‘Mijn harige kinderen’ noem ik ze. En mijn opa en moeder wonen een paar straten verderop. Deze woning is echt de kers op de taart.”